Από τον Ιπποκράτη έγινε αντιληπτό ότι η πρόληψη ή η πρώιμη διάγνωση των παθολογικών καταστάσεων είναι πολύ πιο αποτελεσματική από τη θεραπεία τόσο για το άτομο όσο και για την κοινωνία. Στη λογική αυτή καλλιεργήθηκε και αναπτύχθηκε η προληπτική ιατρική, στόχος της οποίας είναι να αναγνωρίζει και να αντιμετωπίζει τους παράγοντες που προκαλούν τις αρρώστιες προτού αυτές εκδηλωθούν. Επίσης, παρεμβαίνει πρώιμα στην πορεία των ασθενειών ώστε η θεραπεία τους να είναι πολύ πιο αποτελεσματική.
Η πρόληψη διακρίνεται σε:
Πρωτογενή πρόληψη: αφορά τις παρεμβάσεις πριν τη εκδήλωση των ασθενειών και αναφέρεται στο σύνολο του πληθυσμού γεγονός που την καθιστά πολύ σημαντική.
Δευτερογενή πρόληψη: αφορά τις παρεμβάσεις μετά την εκδήλωση των ασθενειών.
Τριτογενή πρόληψη: συμπίπτει με τη θεραπεία.