Όπως μας ενημερώνει ο Καθηγητής Χειρουργικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Παπαζιώγας Βασίλειος, η συχνότητα του καρκίνου του παγκρέατος αποτελεί την 7η σε συχνότητα εμφάνισης καρκίνου και αφορά 5 έως 10 περιστατικά ανά 100000 κατοίκους παγκοσμίως.
Στη χώρα διαγιγνώσκονται με καρκίνο του παγκρέατος περίπου 1000 άτομα ανά έτος.
Ποια είναι τα αίτια ανάπτυξης του καρκίνου του παγκρέατος;
Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που "ενοχοποιούνται" για την ανάπτυξη του καρκίνου του παγκρέατος:
Ηλικία του ασθενούς συνήθως αφορά ασθενής μετά την 5 η δεκαετία
Το κάπνισμα
Παχυσαρκία
Αύξηση της κατανάλωσης λιπαρών ουσιών και υδατανθράκων
Μείωση κατανάλωση τροφών με πρωτεΐνες
Γενετική προδιάθεση
Χρόνια παγκρεατίτιδα
Πως ο ασθενής μπορεί να καταλάβει ότι πάσχει από καρκίνο του παγκρέατος;
Ο ασθενής που πάσχει από καρκίνο της κεφαλής του παγκρέατος δεν έχει συμπτώματα
άλγους και αυτό δυστυχώς καθυστερεί τη διάγνωση του. Το πιο εμφανές σύμπτωμα είναι η
αλλαγή του χρώματος του δέρματος του ασθενούς. Αλλά συμπτώματα είναι ο χρωματισμός
των ούρων (πιο σκούρα) και ο αποχρωματισμός των κοπράνων (πιο ανοιχτόχρωμα ή και
λευκά).
Όταν ο όγκος εντοπίζεται στην ουρά ή στο σώμα του παγκρέατος τα συμπτώματα είναι πιο
άτυπα, σε αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενείς αναφέρει κάποιου είδους οσφυαλγίας, με
αποτέλεσμα όταν ο ασθενής απευθύνεται καθυστερημένα στο χειρουργό ο όγκος να είναι
μη εξαιρέσιμος ή μεταστατικός.-
Άλλα συμπτώματα που θα πρέπει να προβληματίσουν τον ασθενή είναι η αδυναμία, η
απώλεια βάρους, η εύκολη κόπωση
Ποια είναι τα μέτρα πρόληψης για τον καρκίνο του παγκρέατος;
Στους ασθενείς που ανήκουν σε ομάδα υψηλού κινδύνου που έχουν οικογενειακό ιστορικό
ή πάσχουν από χρόνια παγκρεατίτιδα συστήνεται η αξονική τομογραφία καθώς το
πάγκρεας αποτελεί ένα όργανο που είναι εξαιρετικά απεικονίσιμο καθώς και η μέτρηση
των καρκινικών δεικτών. Η πιο σημαντική όμως πρόληψη είναι ο ασθενής να δίνει ιδιαίτερη προσοχή στα κλινικά συμπτώματα ακόμα και αν είναι ήπια.
Ποια είναι η σύγχρονη αντιμετώπιση του καρκίνου του παγκρέατος;
Η ριζική αφαίρεση του όγκου αποτελεί τη μοναδική αντιμετώπιση του καρκίνου του
παγκρέατος, αν για οποιοδήποτε λόγο ο όγκος κριθεί μη εξαιρέσιμος η επιβίωση δυστυχώς
είναι πολύ πτωχή. Η προσπάθεια που καταβάλλεται σήμερα τόσο στη χειρουργική όσο και
στην ογκολογίας είναι να καταστήσουμε όσο το δυνατόν περισσότερους όγκους
εξαιρέσιμους.
Το αποτέλεσμα της χειρουργικής εκτομής του όγκου μεγιστοποιείται με τη συνδρομή της
χημειοθεραπείας, της ανοσοθεραπείας ή άλλων συμπληρωματικών θεραπειών σε
συνεργασία με εξειδικευμένους ογκολόγους. Τα τελευταία χρόνια η εξέλιξη στην
χειρουργική του παγκρέατος είναι ραγδαία για το λόγο ότι ο εξειδικευμένος χειρουργός έχει τη δυνατότητα να εξαιρεί όγκους που παλαιότερα λογίζονταν ως μη εξαιρέσιμοι λόγω επέκτασης σε αγγεία, πλέον μπορούμε να τους αφαιρούμε ριζικά συναφαιρώντας και ανακατασκευάζοντας τα αγγεία και τις φλέβες. Επιπρόσθετα όγκοι με την επικουρική χημειοθεραπεία να μικρύνουν σε τέτοιο βαθμό έτσι ώστε να καταστούν τελικά εξαιρέσιμοι.
Επίσης πολύ σημαντικό είναι ότι η συγκεκριμένη χειρουργική προσπέλαση παρέχεται στους ασθενείς με ελάχιστο επεμβατικό τρόπο με τη μορφή της λαπαροσκοπικής ή της ρομποτικής χειρουργικής.