Ζούμε σε μία εποχή όπου η ψυχική υγεία βάλλεται όχι μόνο από τους ιλιγγιώδεις
ρυθμούς και τις υψηλές κοινωνικές απαιτήσεις αλλά και από τους λόγους υγείας που
επιτάσσουν κοινωνική απόσταση.
Παράλληλα όμως καθώς παρατηρείται η αυξημένη ανάγκη για περίθαλψη των ψυχικά ασθενών υπάρχει και αύξηση των ανθρώπων που δεν λαμβάνουν καθόλου θεραπεία.
Γεννάται λοιπόν το ερώτημα ,τι είναι αυτό που πραγματικά κρατά τον άνθρωπο μακριά από την θεραπεία του;
Δυστυχώς τα πρώτα συμπτώματα μιας ψυχικής νόσου ,στην πλειοψηφία των
περιπτώσεων, δεν ακολουθούνται από παραδοχή ανάγκης για βοήθεια. Αυτά τα υψηλά
επίπεδα άρνησης και η δύσκολη αποδοχής έχουν οδηγήσει στην αύξηση των ποσοστών
ακούσιας νοσηλείας στο 75%.Επιπλέον η δυσκολία αυτή οδηγεί σε μια καθυστέρηση αν όχι
ματαίωση της θεραπείας η οποία είναι καθοριστικής σημασίας για την εξέλιξη της νόσου.
Με άλλα λόγια όσο ο ασθενής δεν αποδέχεται ότι νοσεί και θεωρεί ότι θα του περάσει τόσο
η νόσος εξελίσσεται και οι δυνατότητες αποτελεσματικής αντιμετώπισης μειώνονται.
Αυτό που οδηγεί στην δυσκολία της παραδοχής ,της οποίας προανέφερα τις συνέπειες,
είναι το στίγμα που βαραίνει τις ψυχιατρικές διαταραχές. Σύμφωνα με τον Erving Goffman,
το στίγμα ορίζεται ως “ανεπιθύμητη και δυσφημιστική ιδιότητα που αποδίδεται στο άτομο
και του στερεί την πλήρη κοινωνική αποδοχή, αναγκάζοντάς το παράλληλα να αποκρύπτει
την αιτία αυτής της αρνητικής αντιμετώπισης”. Εξαιτίας του στίγματος λοιπόν είναι
δυσανάλογα εύκολη η παραδοχή ότι κάποιος πάσχει από καρδιά της παραδοχής αυτού
που πάσχει από κατάθλιψη.
Ο καταθλιπτικός ασθενής εν αντιθέσει με τον καρδιακό ασθενή έχει να αντιμετωπίσει
πολλές στερεοτυπικές σκέψεις οι οποίες πολλές φορές οδηγούν σε προκαταλήψεις
εναντίον του. Είναι αρκετά σύνηθες να θεωρείται ο καταθλιπτικός ασθενής ως ‘’αδύναμος
χαραχτήρας’’ και να προσδίδονται σε αυτόν αλλά και στην οικογένειά του ευθύνες για την
ασθένεια του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αυτοστιγματοποίηση του ασθενή και της
οικογενειάς του γεγονός που δυσκολεύει πάρα πού την λήψη βοήθειας.
Οι μύθοι για τους ανθρώπους που έχουν κάποια ψυχική διαταραχή αναπαράγονται από
τα ΜΜΕ, τον κινηματογράφο αλλά και από καθιερωμένες εκφράσεις που χρησιμοποιούμε
στην καθημερινή μας ζωή. Ο καθένας από εμάς μπορεί να σκεφτεί αρκετά παραδείγματα
κινηματογραφικών ταινιών όπως ‘’ο ψυχοπαθής δολοφόνος με το πριόνι’’ τίτλων ειδήσεων
όπως ‘’ψυχοπαθής δολοφόνος έσφαξε την γυναίκα του’’ αλλά και εκφράσεων όπως
΄΄πρόσεχε ο τύπος είναι ψυχοπαθής΄΄ τα οποία όλα ουσιαστικά οδηγούν σε μία καθόλα
αληθή ψυχιατρικοποίηση των εγκλημάτων.
Στην πραγματικότητα όμως , οι πάσχοντες μιας ψυχικής διαταραχής μπορούν να είναι
απόλυτα λειτουργικοί να ζήσουν να εργαστούν και να αγαπήσουν αρκεί όλοι μας να
πολεμήσουμε το στίγμα. Ας μην ξεχνάμε πόση δύναμη κρύβει το να ζητάς βοήθεια και ας
χτίσουμε έναν κόσμο περισσότερο ανεχτικό στον ψυχικό πόνο γιατί απλά μαζί μπορούμε να
τα καταφέρουμε!
Η ψυχή νοσεί όπως ακριβώς και το σώμα, και πρέπει να λαμβάνει θεραπεία και έγκαιρη
αντιμετώπιση. ‘Οπως στέλνουμε λουλούδια σε κάποιον που έκανε εγχείρηση έτσι πρέπει να
στέλνουμε και σε αυτόν που νοσεί από κατάθλιψη.
Αν πάσχεις από ψυχική διαταραχή δεν θα πρέπει να ντρέπεσαι ,να μιλάς ανοιχτά για αυτή
,υπάρχουν στον κόσμο άνθρωποι που θαυμάζουν τον αγώνα σου και όσο εσύ θα μιλάς
τόσο θα πληθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Όσο πληθαίνουν αυτοί οι άνθρωποι τόσο ο κόσμος
μας θα ομορφαίνει. Το να γίνει ο κόσμος μας όμορφος τελικά είναι στο χέρι μας
Comments