Η στένωση της αορτικής βαλβίδας, όπως μας αναφέρει ο επεμβατικός καρδιολόγος Αθηνόδωρος Νικητόπουλος είναι η πιο συχνή νόσος των καρδιακών βαλβίδων στους ενήλικες.
Η στένωση αυτή είναι εκφυλιστική, αναπτύσσεται κι ωριμάζει σε βάθος πολλών ετών.
Στην αρχή αρκεί η απλή κλινική καρδιολογική παρακολούθηση και η προσαρμογή της φαρμακευτικής αγωγής.
Όταν όμως η στένωση της αορτικής βαλβίδας φτάσει σε σοβαρό βαθμό, τότε η μοναδική επιλογή αποτελεί η αντικατάσταση της με νέα βαλβίδα.
Ο ασθενής αισθάνεται την πρόοδο της νόσου, με βαθμιαία πτώση της ικανότητας για κόπωση.
Σε προχωρημένο στάδιο, η δύσπνοια (“λαχάνιασμα”) εμφανίζεται σε χαμηλή σωματική προσπάθεια (στηθάγχη) και μπορεί να συνοδεύεται από λιποθυμικά επεισόδια. Η δραματικότερη εκδήλωση της σοβαρής αορτικής στένωσης είναι ο αιφνίδιος καρδιακός θάνατος.
Στο τελικό της στάδιο η στένωση της αορτικής βαλβίδας, αν αφεθεί χωρίς θεραπεία, οδηγεί σε καρδιακή ανεπάρκεια και μοιραία σε θάνατο.
Η αντικατάσταση της στενωμένης αορτικής βαλβίδας, αντιμετωπίζεται, παραδοσιακά, με χειρουργική αντικατάσταση και τοποθέτηση καινούριας μεταλλικής ή βιολογικής βαλβίδας.
Ένας σημαντικός, όμως, αριθμός ασθενών με τέτοια βαλβιδοπάθεια, είναι ηλικίας >75 ετών και καταγράφει κι άλλες συνοδές παθήσεις. Ως αποτέλεσμα, οι ασθενείς αυτοί, παρουσιάζουν υψηλό κίνδυνο επιπλοκών και θανάτου, κατά την κλασική χειρουργική αντιμετώπιση και απορρίπτονται από τους καρδιοχειρουργούς.
Το γεγονός αυτό οδήγησε στην επινόηση της διαδερμικής αντικατάστασης της αορτικής βαλβίδας, χωρίς, δηλαδή, την πραγματοποίηση του κλασικού χειρουργείου.
Η τεχνική μοιάζει, σε πολλά, με τη γνωστή αγγειοπλαστική των στεφανιαίων αγγείων (“μπαλονάκι”).
Κατάλληλοι ασθενείς θεωρούνται άτομα που έχουν μεγάλη ηλικία, και άλλες σύνοδες παθήσεις, πχ καρδιακή ανεπάρκεια, νεφρική ανεπάρκεια, στένωση καρωτίδων, παλιό εγκεφαλικό, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια ή βρογχικό άσθμα, παλιό χειρουργείο καρδιάς ή θώρακα κα.
Η επέμβαση γίνεται στο αιμοδυναμικό εργαστήριο (όχι στο χειρουργείο) και στην πλειοψηφία των περιπτώσεων από το πόδι (διαμηριαία προσπέλαση). Εναλλακτικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί η υποκλείδια αρτηρία, η ανιούσα αορτή (διαορτική προσπέλαση) και σπανιότερα η απευθείας η κορυφή της καρδιάς (διακορυφαία προσπέλαση).
Κατά τη διαμηριαία προσπέλαση, μέσω ενός ειδικού καθετήρα, η νέα βαλβίδα, προωθείται στη θέση της στενωμένης βαλβίδας και τοποθετείται εντός αυτής, διορθώνοντας το πρόβλημα.
Οι βαλβίδες, που χρησιμοποιούνται, είναι βιολογικές (κι όχι μεταλλικές) και έχουν διαφορετικά σχήματα, ώστε να επιλέγεται η κατάλληλη βαλβίδα για τον κατάλληλο ασθενή. Έτσι αυξάνεται το ποσοστό επιτυχίας της επέμβασης και το μακροχρόνια καλό αποτέλεσμα.
Πλέον χιλιάδες ασθενείς ετησίως, σε όλο τον κόσμο, υποβάλλονται σε διαδερμική αντικατάσταση της αορτικής βαλβίδας, με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας (>97%), αυξάνοντας το προσδόκιμο επιβίωσης και βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής των ασθενών.
Σχόλια